February 1, 2011

მეგობარო,

ირ, ვიცი ენთვის არასდროს მითქვამს მიყვარხარ, პირადად მაინც, მაგრამ უთქმელადაც იცი, რომ ჩემს გულში მესამე ადგილი გიკავია. ისედაც მესამე ხარ, ვისაც უზომოდ დიდ პატვს ვცემ; ვინც ჩემი ოჯახის მესამე წევრად მიმაჩნია. ჰომ იცი, იმდენად არ ვგავართ ერთმანეთს, რამდენადაც მე შენ მიყვარხარ. იმდენი რამ ვიცით ერთმანეთის შესახებ, რამდენადაც შენ მე გიყვავარ
მახსოვს, პირველად ჩვენს სკოლაში როდესაც გადმოხვედი, ავიდანვე როგორი ამზერით გიყურებდი. ხანდახან იმდენად მინდოდა შენი დახრჩობა, ლამის იყო გავმსკდარიყავი. ერთხელ ცუდად გიხარი რაღაც კლასის წინაშე, ვცადე დამენახებინა, რომ კლასში მეორევაიმეარ იყო, თუმცა შენკარგი”- მითხარი და ბოლოს ცინიკური ღიმილიც მოაყოლე. მაშინ ზედმეტად გავბრაზდი.
მერე გავიზარდე, შენც დამანახე, რომ სრულიად ჩვეულებრივი იყავი, არაფრით გამორეული სხვებისგან, თუ ერთ თვისებას არ ავთვლითუზომოდ კეთილი და კარგი გულის პატრონი აღმოჩნდი. მახსოვს, როგორ დავმეგობრდით(“პოსტი”). ახსოვს, შენები რომ გამაცანი და არ დამიმალე, არცერთს არ მოეწონეო, მაშინ ძალიან მეწყინა, მერე მივხვდი ჩემი წვეტიანი აზრების გამო ამითვალწუნეს. შენთან არ ამოვდიოდი, რომ მეკიხებოდი, რატომ არ მოდიხარო, გპასუხობდი, მრცვენია და ან არც მცალია-მეთქი. ვიცი, რომ იცოდი რატომაც არ მინდოდა, მაგრამ არ მიტყდებოდი, ეტყობა გულის სიღმეშიც გიხაროდა..
მერე ვიხუბეთ, ძალიან ვიხუბეთ. მთელი კლასი არიე ჩვენს საქმე და ძალიან ხუბე, ამის შემდეგ უფრო დავშორდით. ერთი თვე ენთვის ზედაც არ შემომიხედავსარ მისუაბრია, უბრალოდ ჩუმად ვიყავი.. მერე მივხვდი, ჩემზე ჯიუტი იყავი, ამიტომ პირველად მე მოვედი და მოგესალმე. შენი გაბრწყინებული თვალები მახსოვს. კიდევ ის, მთელი დღე საუბარში რომ გავატარეთ და მითხარი, ბიჭი მიყვარსო. ისე გამიკვირდა.. მერე, შენი ტირილებიც მახსოვს და ჩემი ცუდი მინაწერები იმ ბიჭთან, მერე პირველად რომ ვისაუბრეთ გულახდილად და ისეთები მოვყევით, რაც ზედმეტად ინტიმური იყო.
სკოლაში ერთად დავჯექით. სულ მაწუხებდა, ინა ეიდას რომ არ მოვეწონე. დასვენებაზე გკითხე:
-ირ, ინა დეიდა იგივეს ფიქრობს?
-არა, გუშინ მითხრა. მიხარია, ასეთი კარგი მეგობარი რომ გყავს. მართალია ცოტა ხმაურიანია, მაგრამ ეგ არაფერი.
მე რომ ვიკივლე და შენ ამყევი, მერე მკითხე:
-გოგო, გაკლია, რატო მაყვირებინე?
 მე გავსკდი სიცილით, მერე შენც ამყევი.
გავიდა წლები, იმდენი რამ გავიგეთ ერთმანეთის შესახებ, ძაააალიან ბევრი. დებივით ვიყავით.
გახსოვს, ფსიქოლოგიურზე რომ ევედი. სულ იმაზე ვჩხუბობდით, მეტროთი წავსულიყავით, თუ ავტობუსით. მანამდე ნია ამერიკაში წავიდა. მე მეგონა მარტო ვიქნებოდი ერთი წელი, უმცა ენ მითხარი ცრემლებმომდგარმა, გახსოვს?
-მაც, დღეიდან შენ ჩემი მეოთხე და იქნები.
მე შენს წინაშე არ ვიტირე, სახლში დაბრუნებისას კი ცრემლად დავიღვარე
მეორე დღეს დილიდან შენთან ვიყავი, ინა დეიდამ მითხრა:
-დაიმახსოვრე, რომ დღეიდან ემი მეოთხე შვილი იქნები.
მე და შენ ხტუნაობა რომ დავიწყეთ, გახსოვს? მაგ დღეს პირველად ჩავიცვი ჩუსტები შენს სახლში, პირვეად ვჭამე რამდენიც მინდოდა, პირველად წამოვწექი საწოლზე და პირველად დავბოდიალობდი უკიხავად ოთახიდან-ოთაში. ახსოვს, დედაჩემი როგორ დავითანხმეთ ჩემი შენან დარჩენაზე. მთელი საწოლი ლამის აინგრა იმდენი ვიცინეთ და ვითამაეთ. მერე თიკას რომ ვაჯავრებდით:
-გაჩერდიიიიით. იცოდე, ირინა, ედას დავურეკავ.
და ან თვალებს გვიბრიალებდა, ჩვენ სიცილს ვერ ვიკავებდით და.. მერე, მერე მომშივდა და მთელი მაცივარი გადავჭამე.. გახსოვს, პიველი სპეკტაკლის პრემიერის დროს როგორ ვნერვიულობდით? მერე მე და შენ ახუტებულები ბოლო ხმაზე როგორ ვტიროდით და ლამის სპეკტაკლი ჩავშალეთ. მერე, თეარალურის პირველი დღე . კვატომ რაღ მითრა, მე ტელეფონს ვეცი და წერა დავიწყე, ენ კიდე იმდენი იცინე, ყველას რომ გადმოგვდე. პირველი ერთობლივი ეტიუდი გახსოვს? გიორგიმ როგორ გვითხრა:
-თქვენ ნორმალურები არ? ეს რა უბედურებაა.
საკუთარი ტიუდები? შენ ქუსლი გტყდება, საღეჭი რეზინით აწებებ, მე სკამზე წებოთი ვეკრობი და ვეღარ დავამავეთ.. ის, ვითომ ძმა რომ გვიკვდება. შენ იცინოდი და მე მთელი გრძნობით ვტიროდი, მასწავლებელს გაბრწყინებული თვალებით შევხედე მან კი
- არ გამაგიჟოთ ახლა ხალხნო - გვითხრა..
მერე, მეორე სპეკტაკლის დროს, როგ ვნერვიულობდი. ტირილი რომ დავიწყე. პირველად რომ გამოვედი სცენაზე შენ შემოგედე, შენ კი ცხვირი ისე ამიბზუე, რომ გამეცინა, თუმცა სიტუაციის შესაბამისად. სპეკტაკლის ბოლოს, სველ რააცაზე რომ დავჯექი სცენაზე და აფსმულივით დავბოდილობდი, ენ კი იმდენი ცინე, ვერ ამიხსენ რა მჭირდა.. ბოლოს სკამზე დაჯდომა მაინც დაგასწარი, და ენ სცენის მიჭუჭყნულს კამზე გაგიშვი.. ბოლოს, ერთი-ორი ცუდად რომ გავჭორეთ. გასოვს, მესამე სპეკტაკზლე ლამის სენაზე აგვეტირა, ცოაც და აგვივარდებოდა..
შენთან რომ წავედი ყვარელში. მეორე დღეს ძროხას მუვუთხარი, ენ სიცილი დაიწყე, ხალხმა გაოცები შემომხედა, მე და იკა კი გიებივით ვიცინოდით.. მერე ბიჭები მოგვეწონა. მე შენსას ვერ ვიტანდი, შენ ჩემსას. მე ბევრი მატირა ერთმმა საზიზრარა, შენ კი პირველად იგინე ცხოვრებაში..
კიდე ბევრია..
მენატრება ძველი დრო, ძალიან მენატრება..
მიყვარხარ, ირ..

13 comments:

  1. თბილი გოგო ხარ ძალიან.
    ისე შენთან ურთიერთობა ადვილი არ უნდა იყოს

    ReplyDelete
  2. ჰო, შეიძლება.
    მადლობა დიდი.

    ReplyDelete
  3. ძალიან მომეწონა გადმოცემა *
    ისე ჩავიკითხე ვერც მივხვდი :):*
    ძალიან საყვარელი ხარ

    ReplyDelete
  4. კიწიი, კიწიიი. :*
    მადლობა დიდი..
    ძალიან მომწონხარ.. :*

    ReplyDelete
  5. კიწუნია, საყვარელო.. <3

    ReplyDelete
  6. ჰეჰ, ირინა მქვია მეც და ასე მგონია ჩემი დაქალი მიწერდა ამას:))))) იმისთანები გვაქვს მე და ჩემს დაქალს გადატანილი სკოლიდან დღემდე რო, ვინ მოთვლის, კლასში ორივეს პირველობა გვინდოდა:D
    კაი ბლოგი გაქვს, მომწონს, ჩემს პატარაობას მაგონებს.. (მგონი ჩემზე პატარა უნდა იყო:P)

    ReplyDelete
  7. მე მიყვარს ადამიანები, რომლებსაც ირინა ჰქვიათ.. ^^
    არ ვიცი, მე 15 წლის ვარ.

    ReplyDelete
  8. es posti dzalian momewona. :) getyoba, rom dzalian giyvars sheni megobari. tbili adamiani chanxar ^^

    ReplyDelete
  9. პაკუწი, დიდი მადლობა.
    ძალიანზე უფრო მეტად მიყვარს. :*
    გაიხარე. ))) :*

    ReplyDelete
  10. ამ საიტის მეშვეობით შეგიძლიათ ადვილად და იაფად გამოიწეროთ ნოვთები ამერიკიდან.უბრალოდ დარეგისტრირდით, იყიდეთ სასურველი ნივთები და გადაიხადეთ მათი საფასური სახლიდან გაუსვლელად!არ დაგავიწყდეთ მისამართის მითითება. viaddress.

    ReplyDelete

  © NOME DO SEU BLOG

Design by Emporium Digital