ირაკლი ჩარკვიანი

უბრალოდ უსმინე და მიიღე სიამოვნება, არანაირი კომენტარი არ სჭირდება მას.

გააგრძელე >>

Irakli Charkviani - Nanasi















Irakli Charkviani - Silence





  Irakli charkviani - damdev



  Irakli Charkviani - Cavidet





  Irakli Charkviani - Zgvas Gavxar

დაე, იცოცხლონ . . .

გემუდარები,
ნუ ხოცავ ტარაკნებს, დედა,
დაე, იცოცხლონ.
ხომ იცი, როგორ უყვართ გათბობის მილები,
იქნებ ერთმანეთიც უყვართ?
მათ გაზურაზე უწევთ ცხოვრება,
ჩვენ დედამიწაზე,
მერე რა?
ერთიმეორისგან ვერ გაარჩევ,
სახელებიც არ ჰქვიათ,
როგორ ახარებთ სითბო და ტკბილი ჯემი,
რა მათი ბრალია, რომ არ იციან თავიანთი არსებობის შესახებ,
პლანეტებმაც ხომ არ იციან შერქმეული სახელები,
მაგრამ ბრუნავენ უმიზნოდ,
სივრცეში.
გემუდარები,
ნუ ხოცავ ტარაკნებს, დედა,
დაე, იცოცხლონ.

მაიმუნები ვართ

ამ შემოდგომას მოსდევს თეთრი ტანკი,
ამ ფოთოლცვენას არ ჰგავს შენი ხმა,
შენ მოგწონს ჩემი ჩუმი ლაპარაკი
და ისევ ლურჯად შეიღებე თმა.
მე მახსოვს ჩვენი გრძელ სკამზე ჯდომა
და ის რომ ერთად ვაბოლებდით პლანს,
შენ მიხვდი რომ ჩვენ ვერ მოვიგეთ ომი
და მაინც ბრძოლას ვერ ვანებებთ თავს.
მე მჯერა შენი ძუძუების ზომის
და ვიცი, როგორ გავუსწორო მათ,
შენ თვლი, რომ სექსი მიზეზია ომის
და მოგწონს ის, რომ მაიმუნები ვართ,
მაიმუნები ვართ...
მე ჩემო დედა მეტად მესმის შენი,
და ვიცი, როგორ შეიცვალა დრო,
დღეს დაიხურა სიყვარულის სკოლა
და დაკლეს ჩვენი ერთად ყოფნის ხბო.
მე ვნახე შოთა როგორ იჯდა ქვაზე
და თამარ მეფეს ვერ უწევდა მკლავს,
ჩვენ, ყველა ერთად, ვერ მოვსულვართ აზრზე,
რომ სიყვარული ანარქიას ჰგავს.
მე მჯერა შენი ძუძუების ზომის
და ვიცი, როგორ მოვეფერო მათ,
შენ თვლი, რომ სექსი მიზეზია ომის
და მოგწონს ის, რომ მაიმუნები ვართ,
მაიმუნები ვართ...

დღე

დილით არა გვაქვს პური...
გინდა რომ მზე ამოვიდეს...
გაყინული ხელებით კიდიხარ
ტროლებუსის ყურებს
და მიგორავ...
საცურაო აუზთან ისევ ბენზინს
ყიდიან.
ცირკთან ლილიპუტები
თათბირობენ.
ჩელუსკინელების ხიდზე
ხალხმრავლობაა
თეატრის კარი დაკეტილია და
კონცერტი გადაიდო.
გზაში ნაცნობი შეხვდება და მოგესალმება,
შენ კი სახლში კატა გელოდება,
რომელსაც შია.




ჰგავდე სხვას

პოლიტიკურად მშვიდი, სექსუალურად მხნე, ვუმღერი ყველა გოიმს, ეი მომისმინე მე...
არც სიყვარული მართობს, არც სიძულვილი მკლავს, ხედავ თეთრად ათოვს, ჩემ გადახოტრილ თავს,
მე ვეღარ მხედავს სარკე, მე ვერ ვუყურებ სისხლს, მე არ ვაგროვებ მარკებს და აღარ მჯერა სხვის,
მოუთოკავი გრძნობის და სიგარეტის მწამს, ფურცელი ვარ ცნობის , აღარ ვკარგავ წამს,
მე რეაქცვიას ვიწვევ და რეაქცია მშობს, მე ახალ ტალღას ვიწვევ რომ გაგიტანო შორს,
ნუ გადაირბენ ქუჩას მე დაგანახებ გზას, თუ არ მომიშვერ ტუჩებს არ დაგირტყამ ზასს,
დაგალევინებ კოლა-ს დაგალევინებ კვასს, მე არ აგიწევ კაბას არ დაგიგდებ კლასს,
რაც შეეხება ყველას ის შეეხება ფულს, ხალხი ისევ ღელავს და ანარქია სურს,
მე ისევ მარტო დავრჩი და ვეღარაფერს ვთმობ, რადგან ეს გმირი მე ვარ და დადგა ჩემი დრო,
მე ოპტიმიზმით სავეს ვარ და არ მოვიკლავ თავს, მე სულ ყოველთვის ასე ვარ და მეგობრებიც მყავს,
მიყურე როგორ დავდივარ ხან იქ ვარ და ხან აქ, მე ვცხოვრობ შენზე მარტივად და მეტი ფული მაქვს
რაკეტა უნდა გიყიდო, გადაგაფრინო ზღვას, გამოდი შენი ციხიდან, რომ აღარ ჰგავდე სხვას, ჰგავდე სხვას.


ამო

ჭერს,
ნუღარ უყურებ ჭერს,
თუ არ უშველი თავს, არავინ გაგიღებს კარს,
შენ წელს აღარ ახსოვხარ ძველს
შენ დღეს ვერ გადაგარჩენს ხვალ.
შენ ვერ გააღვიძებ ხალხს,
თუ არ გაანძრევ ხელს და არ გატეხავ კარს
და მერე, თუ არ მიაჭერ გაზს,
ისევ დაგიჭერს ის ვინც ვერ უშველა თავს,
ისევ გაცვავენ ჯვარს, ისევ მოიკლავ თავს,
ისევ იჯდები იქ, სადაც სვავენ ამ ბნელ ხალხს...
დღეს თუ არ უშველი თავს არავინ გაგიღებს კარს
არავინ გაგიღებს კარს
შენ თუ არ უშველი თავს არავინ გაგიღებს კარს
არავინ გაგიღებს კარს
და მერე, თუ არ მიაჭერ გაზს
ისევ დაგიჭერს ის , ვინც ვერ უშველა თავს,
ისევ გაცვავენ ჯვარს ისევ მოიკლავ თავს,
ისევ იჯდები იქ, სადაც სვამენ ამ ბოზ ხალხს...
ციხეს რად უნდა რკინის კარები
მას უნდა ჰქონდეს შუშაბანდები
გავტეხავ შუშას გავიპარები, ვეღარ დამიჭერ შენ...
`შენ მე ვერ დამიჭერ~, `შენ მე ვერ დამიჭერ~
დღეს თუ არ უშველი თავს, არავინ გაგიღებს კარს
არავინ გაგიღებს კარს,
შენ... უშველი თავს.


საქართველო

მოვიდა დრო რომ კიდევ ერთხელ მოერიო თავს
მე გაძლევ ფიცს რომ სიყვარული კინოს აღარ გავს
ვიცი ყოველთვის და ყველგან ატარებდი ცდებს
მე მოგცემ ძალას რომ მოერიო დაჟანგებულ ფრთებს
ხომ ხედავ ჩემი გაბზარული გული შენით ცემს
შენ იცი სიყვარული აზრი აღარა აქვს წლებს
მითხარი რომ ეს განცდა ანარქიას აღარ გავს
მე აღარ წავალ ისევ მოგაბეზრებ თავს
მე ძველ ფოტოებს ჩემი ქურის ცეცხლზე ვწვავ
მე შენი მთების გარდა აღარაფრის აღარ მწამს
ამდენი ხანი ვამბობ, რასაც არ ანდობენ სხვას,
მე უკვე აქ ვარ, აღარ გადმოვცურავ ზღვას,
ჩვენ განშორებას, როგორც სიკვდილს გული ვერ იტევს,
და ტელეანძა, როგორც ჯვარი საფლავს დაადგეს,
დრო იტყვის ყველაფერს, რასაც ვერ მოვასწრებ რომ ვთქვა
თქვენ იზამთ ყველაფერს, რასაც ვერ მოვასწრებ რომ ვქნა
და ჩემგან დარჩენილ დაფლეთილ ათას ტომს
ბავშვები ნახავენ თუ ოდესმე მოვიგებთ ომს,
ჩვენ მოვიგებთ ომს...