ჩემი ქორწილი

-პაპიკო, გინდა ჩემი პირველი ღამის შესახებ მოგიყვე?

-მომაშორეთ ეს ბავშვი, გადამიყვანა ამხელა კაცი ჭკუიდან.

ეს იყო, დაახლოებით 8-9 წლის წინ. დასამალი რა მაქვს და გეტყვით, რომ ხშირად მიოცნებია ჩემს გრანდიოზულ ქორწილზე, 400 კაციან ქორწილზე, ულამაზეს კაბაში გამოწყობილი, როგორ შევფიცავდი სამუდამო სიყვარულს ჩემს რჩეულს. მოკლედ, ჩემი ფიქრები და ოცნებები ბიჭებს და სიყვარულს მაინც ვერასდროს ვერ გასცდება.

ცოტა ხნის წინ, რომელიღაც საიტზე წავაწყდი ქალის ჩანაწერებს, თავისი ქორწილის შესახებ. სათაური რომ წავიკითხე ავეთნე, მოვემზადე, ყურთსასმენები მოვირგე თავზე, ბოლომდე მოვუჭირე ხელები, რომ გარშემომყოფთა ხმაურს არ შევეწუხებინე და დავიწყე კითხვა. ისე  უემოციოდ, უსიხარულოდ და თითქოს ჩვეულებრივი მოვლენააო წერდა, გავოცდი. ვერასდროს წარმოვიდგენდი, ვინმეს თუ შეეძლო საკუთარ ქორწილზე ასე უბრალოდ საუბარი. შემდეგ სურათები დავათვალიერე, რომ გითხრათ დიდად აღვფრთოვანდი-მეთქი მოგატყუებთ, მაგრამ ასე მათ უნდოდათ, თუმცა არცერთს სურათში ნეფე-პატარძალს გაღიმებული და გახარებული სახე არ ჰქონია. დავიზაფრე, არ მომეწონა. ამიტომაც გადავწყვიტე, ჩემს საოცნებო ქორწილზე დავწერო, შეიძლება ძალიან მოკლედ, მაგრამ მაინც.

მოკლედ, დავიწყებ იმით, რომ სტუმრების რაოდენობა არავითარ შემთხვევაში არ  ჩამოუვარდება 500 კაცს, აქედან გამომდინარე ქორწილი იქნება უზარმაზარი და გრანდიოზული. თუ მატერიალურმა შესაძლებლობამ ხელი არ შეგვიწყო, მაშინ უბრალოდ ჯვარს დავიწერთ და შემდეგ ჩვენივე გამომუშავებული ფულით გადავიხდით ისეთ ქორწილს, რომელზეც სულ ვოცნებობ. ჩემს მეუღლეს არავითარ შემთხვევაში არ ეცმევა შავი შარვალ-კოსტუმი. დიდი სურვილი მექნება, რომ არც სტუმრებს ეცვათ შავებში, მნიშვნელობა არ აქვს გინდ ქალს, გინდ კაცს. არანაირი მოწყენილი სახე, ყველა ბოლომდე გაკრეწილი უნდა იყოს, მოკლედ ჰოლივუდის ღიმილით შემკობილები. ჩემს ჩაცმულობაცს რაც შეეხება, მეცვევა უზარმაზარი, ულამაზესი, მიმზიდველი და ძალიან ძვირასი საქორწინო კაბა, აუცილებელი არაა თეთრი იყოს. ღია, ძალიან ღია კაკაოსფერი, ან ღია ვარდისფერ კაბაზეც არ ვიტყოდი უარს. ფეხსაცმელს დიდი მნიშვნელობა არ აქვს, კაბიდან გამომდინარე სტილი იგივე იქნება. ფატას რაც შეეხება, არ ვიცი როგორი მინდა, მაგის მოსაფიქრებლად დრო ჯერ მაქვს. ქორწილი გაიმართება უზარმაზარ რესტორანში, საშინლად დიდ. სხვა თუ არაფერი 500 კაცს პატარა, მიჭუჭყულ ადგილას ვერ დაატევ. სკამებზე, მაგიდებზე და მოკლედ ყველგან სულ გულები და ბაფთები იქნება, ყველაფერი ცოცხალ და პასტელისფერებში, არანაირი კაკაოსფერი და მაგდაგვარი დამთრგუნავი შეფერილობა. ვიცი, მომავალი მეუღლე არ მომცეს ჭყეტელა ფერებით რესტორნის მორთვის უფლებას, ამიტომ ნათელ და ნაზ ფერებს ვჯერდები. იქნება ქართულ-ხალხური  საცეკვაო სიმღრები, და, რა თქმა უნდა, ჩემი თაობისაც, ისე არ შეიძლება. ჰო, ახლა ჯვირსწერას რაც შეეხება, ძალიან მინდა, ვგიჯდები ისე მინდა, კათოლიკეები როგორც იწერენ ჯვარს ეკლესიაში მეც ეგრე გავაკეთო, ნუ ჩვენი ქრისტიანული ადათ-წესებით იქნება, მაგრამ სტილი მათი.  თაიგული – ვერც კი წარმოვიდგენ როგორი ლამაზი, უცხო და გრანდიოზული უნდა იყოს.

აი, ახლა გული ლამისაა საგულედან ამომიხტეს.

ისეთი უნდა იყოს, სტურები ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში რომ საუბრობდნენ, ასეთი არასდროს გვინახავსო.

თუ ყველაფერი ისე ჩაივლის, როგორც მინდა, ჩემზე ბედნიერი ადამიანი არ იქნებ.

ესეც ასე, ზე-გადასარევი და ზე-ბედნიერი ქორწილი იქნება ძალიან მალე. ჰო, ძალიან მალე.

თუ ბლოგის წარმოებას კიდევ დიდხანს გავაგრძელებ, მაშინ გპირდებით, რომ უზარმაზარ, ძაალიან დიდ პოსტს გაჩუქებთ ჩემი ქორწილის შესახებ. <3