“შემოვიდა ჩემს უბანში 2თვის ბავშვი. არის კარგი განვითარების, ჭამს კარგად, სძინავს კარგად.”
“ბავშვი არის 3 თვის. აქტიურია. თავს კარგად იჭერს, აბრუნებს თავს ხმაურზე. ზოგადი მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელია, ჩივილები არ აქვს.”
“ვინახულე ბავშვი ბინაზე. არის 4 თვის. სძინავს კარგად, ჭამს კარგად. დაჰყავთ ჰაერზე. კუჭის მოქმედება კარგია”
“ვინახულე ბავშვი ბინაზე, არის 6 თვის. ჭამს კარგად, სძინავს კარგად. დაჰყავთ ჰაერზე. აძლევენ ხილს, ფაფებს. კუჭის მოქმედება კარგია.”
“ბავშვის ზოგადი მდგომარეობა კარგია, არის 9 თვის. უკვე შეიძლება აცრა გაუკეთდეს წითელაზე.”
1996 წლის 12 იანვარი:
“ვინახულე ბავშვი ბინაზე. დედის გადმოცემით, ზოგადი მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელია. იკვებება სრულად.”
1996 წლის 30 იანვარი:
“ვინახულე ბავშვი ბინაზე. ბავშვის საერთო მდგომარება დამაკმაყოფილებელია, იკვებება სრულად, მატება კარგი აქვს.”
1996 წლის 12 თებერვალი:
“ბავშვის მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელია.”
1996 წლის 19 მარტი:
“დედის გადმოცემით ბავშვი კარგად არის. მატება კარგი აქვს, ყველაფერი ზომიერი.”
1996 წლის 14 მაისი:
“ბავშვი ერთი წლისაა. ჩატარებული აქვს ყველა გეგმიური აცრა.”
2000 წლის 16 ნოემბერი:
“ჩივილები არ აქვს. ზოგადი მდგომარეობა კარგია. ობიექტურად შინაგანი ორგანოების მხრივ არ არის დარღვევა.”
2001 წლის 20 სექტემბერი:
“ბავშვი კარგ მდგომარეობაშია. არანაირი დარღვევა არ აღენიშნება ორგანოებში, ჩივილები არ აქვს“
2001 წლის შემდეგ გავიდა 9 წელი. 9 ყველაზე საინტერესო და სირთულეებით გაჟღენთილი წელი. 9 ყველაზე ბედნიერი და უბედური წელი. 9 ყველაზე შეუდარებელი და ... წელი. 9 ყველაზე ცხრა წელი. ხოლო 15 წელი -მარიამ ხაჭაპურიძის დაბადებიდან, მალე - XVI, მერე - XVII.. სულ ბოლოს კი XXXXXXXXXXXXXXXXXXX წელი გავა და მეც ღიმილით დაგემშვიდობებით.
პ.ს. ნეტავ, რას იტყოდა ჩემი პედიატრი ახლა, ზუსტად 15 წლის შემდეგ?! ალბათ:
2010 წლის 8 დეკემბერი:
“ბავშვის მდგომარეობა დამაკმაყოფილებელია. არის 15 წლის. გაციებულია, სურდო აქვს. უკვე მეექვსე დღეა ასეა. აქვს საკმაოდ აგრესიული რეპლიკები და მიმართვები. ცხოვრებაზე გაბრაზებულია. ბუტიაა და ყველაფერი სწყინს. თუმცა, ყველაფრისდა მიუხედავად ძალიან გულჩვილია და პატარა, მცირდეოდენ სიხარულსაც კი შეუძლია უდიდესი ბედნიერება მიანიჭოს მას. დიაგნოზი - ნარცისიზმი.”
არა, არ მგონია, რომ ამას დაწერდა, წინა ჩანაწერებით თუ ვიმსჯელებთ, აშკარად დაეზარებოდა. თან საიდან ეცოდინებოდა, ბევრმა “მეგობარმაც” კი არ იცის ამდენი.
იმდენი მოგიყევით ჩემს ბავშვობაზე, ალბათ ფიქრობთ, ბავშვობიდან ვიცნობთ მაცოსო. ჯერ კიდევ წინაა ყველაფერი, საკმაოდ საინტერესო და დრამატული მოვლენების შესახებ ჯერ არც არაფერი იცით. დიდი ხანია ვფიქრობ, დავწერო, თუ არა. დავდო, თუ არა. ჯერჯერობით ვერ გადავწყვიტე. მაინც არსებობს რაღაც, რაც ამის უფლებას არ მაძლევს, საქმეც ამაშია.
ჩიტმა ამბავი მომიტანა, თურმე ხალხი საყვედურს გამოთქვამს, რატომ წერს ასეთ მოკლე წერილებსო?! -არ ვიცი, ჯერჯერობით რასაც ვატყობ, ისაა, რომ მხოლოდ ძალიან ცოტა რაიმის დაწერის სურვილი მიჩნდება, notebook-ის ხელში აღების შემდეგ.
კეთილი სურვილებით თქვენი მაცო და blogspot-ი!
08.12.2010
დრამა მანახე დრამა ;(
ReplyDeleteგადი შენ, გადი.. ^^
ReplyDeleteმაცი მთავარია კარგად დაწერა თორემ მე სიდიდეს არ ვუყურებ ისიც მყოფნის რო მსიამოვნებს წაკითხვა :):*
ReplyDeleteKiwუნია, ეგ ძველია. :*
ReplyDeleteახლა ნაკლებად ვუყურებ პოსტის ზომას და ზოგადად, რაც კი თავში მომდის ყველაფერს ვწერ.. ^^
Maco Dzaaan Kargi Xar. :* :* MagAri BidzashviLi MyoLia. (hug)
ReplyDeleteTaK0o Var.
P..S.. Micani ara? (heart)
თააააკო, რა მაგარია. :* :*
ReplyDeleteსად მომაგენი? :დ
ჰეჰე, ძალიან გამიხარდა. :პ
ძალიან, ძალიან მენატრებით და მიყვარხაართ.. <3